Mert
New member
Kıbrıs Mücahit Ne Demek? (Ama Bir de Bizim Gözümüzden!)
Selam forum ahalisi!
Bugün size öyle bir konu getirdim ki; hem tarih, hem duygu, hem de bol bol gülme garantili! “Kıbrıs mücahit ne demek?” diye soran bir arkadaş vardı geçenlerde, ben de düşündüm… Tarih kitapları ciddi ciddi anlatıyor, ama bizim forum versiyonumuz biraz daha “gündelik hayat tadında” olsun dedim. Hem kahvemizi içerken, hem de “vay be, bizimkiler neler yapmış!” diyelim istedim.
Ama tabii bu başlıkta klasik tarih dersi yok. Burada erkeklerin “stratejik planlama” zekâsı ile kadınların “empatik ama bir o kadar da savaşçı” ruhunu birleştirip, Kıbrıs mücahitliğini kendi tarzımızda yorumlayacağız. Yani tarih + mizah + biraz forum goygoyu = tam kıvamında bir tartışma konusu!
---
Erkek Versiyonu: “Plan yapar, harita çizer, sonra annesini arar”
Bir Kıbrıs mücahidi, düşünün... Elinde tüfeği, kalbinde vatan sevgisi, ama aynı zamanda kafasında da bir strateji: “Tamam, düşman buradan gelirse ben buraya mevzilenirim. Sonra 15 dakika mola, kahve içilir.”
Evet, erkek mücahitlerde olay planlıdır, sistematik gider. Ama işin ilginci şu ki, savaşın ortasında bile bir “komutan havası” vardır. Yani, o tüfeği omzuna asarken bile düşünür: “Acaba doğru açıyla mı duruyorum? Resimde karizmatik çıkar mıyım?”
Bir de erkek mücahit dediğin, çözüm odaklıdır. Mesela telsiz bozulur, hemen der ki:
— “Bozulduysa tamir ederiz kardeşim, bir çay ver önce.”
Ya da mevzideki arkadaş moral bozukluğu yaşar, hemen devreye girer:
— “Kanka moralini bozma, zaten yakında zafer selfie’si çekeriz.”
Ama unutmamak gerekir ki o dönemin erkek mücahitleri sadece stratejik değil, duygusal adamlardı da. Savaşın ortasında cebinden bir mendil çıkarır, koklar, “Anamın yolladığı lavanta kokulu mendil bu...” der. İşte o anda savaş alanı bir anda TRT dizisine döner.
---
Kadın Versiyonu: “Mermi de taşır, gönül de yapar”
Kadın mücahitler ise bambaşka bir boyut! Onlarda strateji değil, empati ön planda.
Bir yandan mevzide cephane taşırken, bir yandan diğerine seslenir:
— “Ayşe sen çok gerildin tatlım, gel biraz nefes al, düşman zaten gelmiyor bu saatte.”
Ya da telsizde emir gelir:
— “Pozisyon değiştirin!”
Hemen yanındaki mücahide döner:
— “Pozisyon derken ruhsal olarak mı, yoksa gerçekten mevzi mi?”
Kadın mücahitler olayın sadece askeri kısmında değil, moral kısmında da başroldeydi.
Köydeki çocuklara hikâyeler anlatır, yaşlılara yemek pişirir, sonra da cephaneyi taşırdı. Yani multitasking’in mucidi, aslında Kıbrıs kadın mücahitleridir.
Bir de düşünün; erkek mücahitler stratejik harita çizerken, kadın mücahit şunu diyordu:
— “Tamam, haritayı çiz ama önce birini arayıp moralini düzeltelim, olmaz böyle.”
Empati her yerde!
---
Forum Sorusu: Mücahitlik mi daha zor, forumda tartışmak mı?
Şimdi düşünün, o dönemde cephede savaş var. Bugün bizim cephemiz ise forumda...
— Biri “Kıbrıs mücahitleri kahramandı!” diyor,
— Diğeri “Evet ama asıl kahraman analarıydı!” diyor.
Sonra biri geliyor, “Benim dedem mücahitti!” diyor, ortalık bir anda duygusallaşıyor.
Bir bakmışsın, erkek üyeler hemen tarihsel analiz moduna geçmiş:
— “Şimdi o dönemin siyasi dinamiklerine baktığımızda...”
Kadın üyeler ise duygusal bir yorumla geliyor:
— “Ben dedemi hiç görmedim ama onunla gurur duyuyorum.”
İşte tam o anda forumda sessizlik olur, sonra birisi yazar:
— “Bu başlıkta hem güldüm hem ağladım.”
Ve biz biliriz ki, o başlık “efsane konular” arasına girmiştir.
---
Modern Zaman Mücahitleri: Klavyeyi Siper Edenler
Artık çağ değişti. Tüfek yok, mevzi yok ama “yorum kutusu” var!
Modern zamanın mücahitleri, sabah kahvesini eline alıp “Bugün hangi konuda fikir beyan etsem?” diye düşünür.
— “Bugün Kıbrıs konusu varmış, ben girerim o tartışmaya!”
Bir bakarsın, klavye savaşları başlamış.
Erkek forumdaşlar yine stratejik yaklaşıyor:
— “Tarihsel bağlamı içinde ele alırsak…”
Kadın forumdaşlar ise duygusal destek veriyor:
— “Hepinizin yorumları çok kıymetli, barış içinde tartışalım lütfen
”
Yani değişen bir şey yok aslında; mücahit ruhu devam ediyor, sadece savaş alanı değişti!
O dönem mevzi kazılırdı, şimdi yorum yazılır. O dönem mermi taşınırdı, şimdi argüman taşınıyor.
---
Sonuç: Mücahitlik Ruhla Olur
İster cephede tüfekle, ister forumda klavyeyle… Mücahitlik biraz cesaret, biraz sabır, biraz da mizah işidir.
Kıbrıs mücahitleri tarihimizin en onurlu kahramanlarıydı.
Onlar olmasaydı, biz bugün bu başlıkta rahatça “mücahitlik nedir?” diye gülerken konuşamazdık.
Ama şu da bir gerçek: Her dönemin kendi mücahiti var.
Kimi sınav stresine karşı savaşıyor, kimi hayat pahalılığına, kimi de “akşam ne yesek?” sorusuna karşı.
Önemli olan, pes etmemek.
---
Siz Ne Düşünüyorsunuz Forumdaşlar?
Sizce mücahitlik sadece cephede mi olur?
Yoksa sabah işe giderken dolmuşa binip “yer vereyim mi, vermeyeyim mi?” ikilemini yaşayan da bir tür modern mücahit midir?
Yorumlarınızı bekliyorum! Hem ciddi hem esprili yazabilirsiniz, zira bu forumda kahkaha da ciddiyet kadar değerlidir!
---
Saygı, sevgi ve biraz kahkaha ile…
Kıbrıs mücahitlerinin hatırasına ve forum mizahının ebedi gücüne!
Selam forum ahalisi!
Bugün size öyle bir konu getirdim ki; hem tarih, hem duygu, hem de bol bol gülme garantili! “Kıbrıs mücahit ne demek?” diye soran bir arkadaş vardı geçenlerde, ben de düşündüm… Tarih kitapları ciddi ciddi anlatıyor, ama bizim forum versiyonumuz biraz daha “gündelik hayat tadında” olsun dedim. Hem kahvemizi içerken, hem de “vay be, bizimkiler neler yapmış!” diyelim istedim.Ama tabii bu başlıkta klasik tarih dersi yok. Burada erkeklerin “stratejik planlama” zekâsı ile kadınların “empatik ama bir o kadar da savaşçı” ruhunu birleştirip, Kıbrıs mücahitliğini kendi tarzımızda yorumlayacağız. Yani tarih + mizah + biraz forum goygoyu = tam kıvamında bir tartışma konusu!
---
Erkek Versiyonu: “Plan yapar, harita çizer, sonra annesini arar”
Bir Kıbrıs mücahidi, düşünün... Elinde tüfeği, kalbinde vatan sevgisi, ama aynı zamanda kafasında da bir strateji: “Tamam, düşman buradan gelirse ben buraya mevzilenirim. Sonra 15 dakika mola, kahve içilir.”
Evet, erkek mücahitlerde olay planlıdır, sistematik gider. Ama işin ilginci şu ki, savaşın ortasında bile bir “komutan havası” vardır. Yani, o tüfeği omzuna asarken bile düşünür: “Acaba doğru açıyla mı duruyorum? Resimde karizmatik çıkar mıyım?”
Bir de erkek mücahit dediğin, çözüm odaklıdır. Mesela telsiz bozulur, hemen der ki:
— “Bozulduysa tamir ederiz kardeşim, bir çay ver önce.”
Ya da mevzideki arkadaş moral bozukluğu yaşar, hemen devreye girer:
— “Kanka moralini bozma, zaten yakında zafer selfie’si çekeriz.”
Ama unutmamak gerekir ki o dönemin erkek mücahitleri sadece stratejik değil, duygusal adamlardı da. Savaşın ortasında cebinden bir mendil çıkarır, koklar, “Anamın yolladığı lavanta kokulu mendil bu...” der. İşte o anda savaş alanı bir anda TRT dizisine döner.
---
Kadın Versiyonu: “Mermi de taşır, gönül de yapar”
Kadın mücahitler ise bambaşka bir boyut! Onlarda strateji değil, empati ön planda.
Bir yandan mevzide cephane taşırken, bir yandan diğerine seslenir:
— “Ayşe sen çok gerildin tatlım, gel biraz nefes al, düşman zaten gelmiyor bu saatte.”
Ya da telsizde emir gelir:
— “Pozisyon değiştirin!”
Hemen yanındaki mücahide döner:
— “Pozisyon derken ruhsal olarak mı, yoksa gerçekten mevzi mi?”
Kadın mücahitler olayın sadece askeri kısmında değil, moral kısmında da başroldeydi.
Köydeki çocuklara hikâyeler anlatır, yaşlılara yemek pişirir, sonra da cephaneyi taşırdı. Yani multitasking’in mucidi, aslında Kıbrıs kadın mücahitleridir.
Bir de düşünün; erkek mücahitler stratejik harita çizerken, kadın mücahit şunu diyordu:
— “Tamam, haritayı çiz ama önce birini arayıp moralini düzeltelim, olmaz böyle.”
Empati her yerde!
---
Forum Sorusu: Mücahitlik mi daha zor, forumda tartışmak mı?
Şimdi düşünün, o dönemde cephede savaş var. Bugün bizim cephemiz ise forumda...
— Biri “Kıbrıs mücahitleri kahramandı!” diyor,
— Diğeri “Evet ama asıl kahraman analarıydı!” diyor.
Sonra biri geliyor, “Benim dedem mücahitti!” diyor, ortalık bir anda duygusallaşıyor.
Bir bakmışsın, erkek üyeler hemen tarihsel analiz moduna geçmiş:
— “Şimdi o dönemin siyasi dinamiklerine baktığımızda...”
Kadın üyeler ise duygusal bir yorumla geliyor:
— “Ben dedemi hiç görmedim ama onunla gurur duyuyorum.”
İşte tam o anda forumda sessizlik olur, sonra birisi yazar:
— “Bu başlıkta hem güldüm hem ağladım.”
Ve biz biliriz ki, o başlık “efsane konular” arasına girmiştir.
---
Modern Zaman Mücahitleri: Klavyeyi Siper Edenler
Artık çağ değişti. Tüfek yok, mevzi yok ama “yorum kutusu” var!
Modern zamanın mücahitleri, sabah kahvesini eline alıp “Bugün hangi konuda fikir beyan etsem?” diye düşünür.
— “Bugün Kıbrıs konusu varmış, ben girerim o tartışmaya!”
Bir bakarsın, klavye savaşları başlamış.
Erkek forumdaşlar yine stratejik yaklaşıyor:
— “Tarihsel bağlamı içinde ele alırsak…”
Kadın forumdaşlar ise duygusal destek veriyor:
— “Hepinizin yorumları çok kıymetli, barış içinde tartışalım lütfen
”Yani değişen bir şey yok aslında; mücahit ruhu devam ediyor, sadece savaş alanı değişti!
O dönem mevzi kazılırdı, şimdi yorum yazılır. O dönem mermi taşınırdı, şimdi argüman taşınıyor.
---
Sonuç: Mücahitlik Ruhla Olur
İster cephede tüfekle, ister forumda klavyeyle… Mücahitlik biraz cesaret, biraz sabır, biraz da mizah işidir.
Kıbrıs mücahitleri tarihimizin en onurlu kahramanlarıydı.
Onlar olmasaydı, biz bugün bu başlıkta rahatça “mücahitlik nedir?” diye gülerken konuşamazdık.
Ama şu da bir gerçek: Her dönemin kendi mücahiti var.
Kimi sınav stresine karşı savaşıyor, kimi hayat pahalılığına, kimi de “akşam ne yesek?” sorusuna karşı.
Önemli olan, pes etmemek.
---
Siz Ne Düşünüyorsunuz Forumdaşlar?
Sizce mücahitlik sadece cephede mi olur?
Yoksa sabah işe giderken dolmuşa binip “yer vereyim mi, vermeyeyim mi?” ikilemini yaşayan da bir tür modern mücahit midir?
Yorumlarınızı bekliyorum! Hem ciddi hem esprili yazabilirsiniz, zira bu forumda kahkaha da ciddiyet kadar değerlidir!
---
Saygı, sevgi ve biraz kahkaha ile…Kıbrıs mücahitlerinin hatırasına ve forum mizahının ebedi gücüne!